“Hier is een visie, hier is een kracht, een potentie om iets in de wereld te veranderen”. Dit was een van de conclusies van het referaat op 29 juni 2017 van Michel Bronzwaer over het leven en werk van Chiara Lubich (1920-2008). ‘Een vrouw van wereldformaat’ noemde hij Chiara Lubich die aan de oorsprong heeft gestaan van de Focolarebeweging.
Hij blikte terug op haar leven, hoe het toch mogelijk was dat deze vrouw 16 eredoctoraten heeft gekregen van universiteiten van verschillende werelddelen en in verschillende disciplines.
Chiara heeft als student haar filosofieboeken op zolder gezet, om de waarheid te vinden bij één Meester. In de inaugurale rede in 2003 voor de pedagogiek in Washington DC, waar Michel Bronzwaer zelf aanwezig was, legde Chiara haar ervaring uit: van het maximale licht van Jezus die in het midden komt, waar de onderlinge liefde onder mensen aanwezig is. Als 25-jarige in een brief van 1945 beschreef Chiara dat het geluk schuilt in het delen met anderen van wat er in de ziel leeft. Hiermee legde zij, die vanuit de Franciscaanse spiritualiteit was opgegroeid, de fundamenten voor een nieuwe gemeenschapsspiritualiteit gebaseerd op het geleefde evangelie.
De ontdekking een geschenk te zijn de één voor de ander, waardoor in onderlinge liefde eenheid in verscheidenheid kan ontstaan, is iets dat wereldwijd met vallen en opstaan door leden van de Focolarebeweging wordt geleefd en in het bijzonder in de dertig focolarestadjes, waar Mariënkroon er één van is.
In de dialoog met de zaal na de pauze kwam naar voren dat de authenticiteit waarmee Chiara hetgeen ze verkondigde, leefde, een belangrijke factor was voor de wereldwijde verspreiding en impact op de wetenschap, maatschappij, kerken en religies.